εκπόνηση και κριτική επιστημονικής εργασίας

Η εκπόνηση και η κριτική επιστημονικών εργασιών αποτελεί ουσιαστική διαδικασία των σπουδών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Μέσο ισχυρό άσκησης και ελέγχου της επιστημονικής συγκρότησης φοιτητών και καθηγητών.Μοχλός κατάκτησης και παραγωγής νέας γνώσης. Βασικό κριτήριο επιλογής και εξέλιξης στον επιστημονικό, τον επαγγελματικό και τον ακαδημαϊκό χώρο.

Η σύντομη αυτή μελέτη αναφέρεται στις βασικές έννοιες της επιστήμης, στην εκπόνηση και κριτική επιστημονικής εργασίας, καθώς και στα κριτήρια αξιολόγησης της συνθετικής μελέτης, τς εμπειρικής έρευνας και της διδακτορικής διατριβής. Καλεί σε μια διπλή ανάγνωση από κριτές και κρινόμενους. Σε μια εξοικείωση με την εκπόνηση επιστημονικού έργου και σε μια μεταγνωστική θεώρηση της ποιότητας και του επιπέδου κριτικής του έργου αυτού.

Το βιβλίο εντάσσεται στη νέα σειρά εργασιών που εκδίκονται στα πλαίσια του Επιστημονικού Σεμιναρίου Ψυχολογίας και Αγωγής και απευθύνεται σε φοιτητές και νέους επιστήμονες

ο συγκροτημένος άνθρωπος

Η ανάπτυξη και η συγκρότηση του ανθρώπου αποτελεί κεντρικό θέμα της Ψυχολογίας της Προσωπικότητας και βασική επιδίωξη της Αγωγής. Στη μικρή αυτή μελέτη, με σύντομο και απλό επιστημονικό λόγο, τίθενται τα βασικά ερωτήματα και προσεγγίζεται το θέμα στις κυριότερες πτυχές του.

Περιγράφεται η πορεία της ανάπτυξης και τα χαρακτηριστικά του συγκροτημένου ανθρώπου. Αναλύονται οι συνέπειες του να έχει ένα πρόσωπο συγκρότηση στην ψυχική ζωή και συμπεριφορά του, καθώς και ο ρόλος της αγωγής και της αυτοαγωγής.

Το βιβλίο εντάσσεται στη νέα σειρά μικρών εργασιών για καίρια σύγχρονα θέματα "Ψυχολογίας και Αγωγής".

-Συζυγία - Θεμέλιο ζωής

-Η αυθεντικότητα και η απειλή του προσώπου

-Ερωτική Αγωγή - Πορεία προς την ωριμότητα

-Παιδαγωγία της Εκκλησίας

-Πρόληψη εξαρτήσεων

-Ανθρώπινες σχέσεις στην οικογένεια και το σχολείο

-Συμβουλευτική Ψυχολογία για δύσκολα προβλήματα αγωγής

-Ψυχολογία και Αγωγή της Αγάπης κ.α.

Πένθος - Το ταξίδι στη χώρα του παράδοξου

Τo βιβλίο αναφέρεται στον θάνατο και την απώλεια. Στη ζωή, την ευτυχία και τη δυστυχία, την ελευθερία, την αλλαγή και την ευθύνη, το βαθύτερο νόημα των πραγμάτων.

Μας προ(σ)καλεί να αναλάβουμε την ευθύνη και τη φροντίδα του εαυτού μας την ώρα που πενθούμε αλλά και να στηρίξουμε τα παιδιά στο δικό τους θρήνο.

Η συγγραφέας ευελπιστεί να μας εξοικειώσει με την ιδέα ότι ήρθαμε σ' αυτόν τον κόσμο εφοδιασμένοι με την ικανότητα να πενθούμε για τις απώλειές μας και δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε να το κάνουμε. Μας προτρέπει να επιλέξουμε, συνειδητά, αν θα θρηνήσουμε με τον δικό μας τρόπο ή θα αποδεχθούμε, παθητικά, αυτόν που η κοινωνία μας ζητά.

Ζούμε σε μια κοινωνία που μας αποτρέπει από το να πενθήσουμε και να θρηνήσουμε, μια κοινωνία που μας επιβάλλει να μην εκφράζουμε ανοιχτά τα συναισθήματά μας, αφού κάτι τέτοιο θεωρείται ένδειξη αδυναμίας. Μας ζητά "να προχωρήσουμε" και να "συνέλθουμε" και κατά προτίμηση αυτό να το κάνουμε γρήγορα.

Ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αποτρέψουμε. Μιλώντας για τον θάνατο, αναγκαστικά, η προσοχή μας θα στραφεί στη ζωή. Θα θέσουμε στον εαυτό μας ερωτήματα σημαντικά και θα συνειδητοποιήσουμε ότι η ικανότητά μας να θρηνούμε ταυτίζεται με την ικανότητά μας να αγαπάμε.

Θα ταξιδέψουμε μαζί στη χώρα του Παράδοξου για να συμφωνήσουμε, τελικά, ότι η συμφιλίωση με το πένθος και την απώλεια είναι μια απαραίτητη διαδικασία που θα φέρει απροσδόκητα "δώρα" σε μας και τους γύρω μας.

Νάνσυ Ψημενάτου

Η Νάνσυ Ψημενάτου είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας. Μετά την αποφοίτησή της από το Ελληνικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ακολούθησε το τετραετές πρόγραμμα στη Συμβουλευτική και κατέχοντας το Advance Diploma in Counselling & Psychotherapy Central Awarding Body, συνέχισε τις σπουδές της αποκτώντας Diploma στη Συμβουλευτική του Πένθους από το Stonebridge College. Παράλληλα, ολοκλήρωσε το B.A στη Συνθετική Ψυχοθεραπεία στο Middlesex University. Συνεχίζοντας την ακαδημαϊκή της προσπάθεια, σήμερα εκπαιδεύεται σε θέματα Εποπτείας Συμβούλων Ψυχικής Υγείας.

Για αρκετά χρόνια, εργάστηκε ως σύμβουλος σε ιδιωτικό σχολείο καθώς και σε Ινστιτούτο αδυνατίσματος. Τα τελευταία επτά χρόνια, ασκεί την επαγγελματική δραστηριότητα του Συμβούλου ιδιωτικά στην Αργυρούπολη, είναι Εξωτερική Συνεργάτης του Διεπιστημονικού δικτύου Εξειδίκευσης Επαγγελματικών Ψυχικής Υγείας, έχει δώσει διαλέξεις σε διεθνή και τοπικά συνέδρια και αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά του κλάδου της Ψυχικής Υγείας. Τέλος, προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της σε θέματα που αφορούν γονείς σε σχολεία της περιοχής της.
Η Νάνσυ Ψημενάτου είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ανθρωπιστικής & Συνθετικής Θεραπευτικής Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας.

Οι ολιγάρχες

Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Νυδρί Λευκάδας. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτική επιστήμη στο Παρίσι, όπου έγινε διδάκτορας (Doctorat d' Etat). Χρημάτισε πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, επί πολλά χρόνια επισκέπτης καθηγητής του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (IEP) του Παρισιού, τιτουλάριος της έδρας Francqui του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών. Έχει διδάξει σε πολλά ξένα πανεπιστήμια. Είναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου και καθηγητής στο Μάστερ Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σιένας και αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας του Πολιτισμού της Πορτογαλίας.

Από το οπισθόφυλλο

Τι είναι αυτό που κάνει τους ολιγάρχες της εποχής μας να μην αποδέχονται τον ολιγαρχικό χαρακτήρα του πολιτεύματός τους; Αγνοούν άραγε τις στοιχειώδεις έννοιες; Αισχύνονται να συνομολογήσουν ότι διαπνέονται από μια βαθιά ολιγαρχική ιδεολογία; Μήπως με τον τρόπο αυτόν επιδιώκουν να απαγορεύσουν την εξέλιξη, προκειμένου να διατηρήσουν την πραγματική ιδιοκτησία της πολιτείας και, συνακόλουθα, να  υποτάξουν τον σκοπό της πολιτικής στο συμφέρον των ιδίων και των συγκατανευσιφάγων;
Από την άλλη, τι κάνει τις κοινωνίες, να εκχωρούν τη διακυβέρνηση στους ολιγάρχες και στη συνέχεια να διαμαρτύρονται επειδή αυτοί τις αγνοούν και ιδιοποιούνται το δημόσιο σκοπό της πολιτικής; Γιατί, αντί να διαδηλώνουν, δεν αξιώνουν την συμμετοχή τους στις πολιτικές αποφάσεις, ώστε να κρίνουν αυτές εν μέρει (η αντιπροσώπευση) ή ενόλω (η δημοκρατία) τι είναι ορθό και τι όχι για την χώρα;

Η νεοτερική διανόηση για να αποτρέψει την κοινωνία των πολιτών να αναδιατυπώσει το πρόταγμά της, την έχει εγκιβωτίσει στο δίλημμα της (δήθεν) "πολυπλοκότητας", σε συνδυασμό με το επιχείρημα ότι δεν είναι παραδεκτό να κυβερνά ο αδαής και απαίδευτος όχλος, επειδή η σκέψη του αγγίζει το επίπεδο των ταπεινών συναισθημάτων και της ιδιοτέλειας, και, προφανώς, δεν έχει τη (διανοητική και πραγματική) δυνατότητα να αποκτήσει την αναγκαία, ακριβή και εκ βάθρων γνώση για τα ζητήματα της πολιτικής! Εντούτοις, στη διερώτηση αυτή ο Αριστοτέλης θα αντιτείνει: "Ο καθένας εκ των πολλών μόνος του είναι κατώτερος από τους ειδικούς, αλλά όλοι μαζί είναι πολύ καλύτεροι ή, πάντως όχι χειρότεροι από τους ειδικούς".  Επιπλέον, η κοινωνία των πολιτών θα πολιτευθεί κατά το συμφέρον της, οι ολίγοι κατά το ίδιον αυτών συμφέρον.
Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η ανάσχεση της πορείας της Ελλάδας, αλλά και της ανθρωπότητας, προς τον όλεθρο, θα επέλθει μόνον με την υπέρβαση του ολιγαρχικού καθεστώτος και την αντιπροσωπευτική μετάλλαξη της πολιτείας.

Ενίσταμαι

Ο Αντώνης Π.Αργυρός γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτιά Κεφαλονιάς και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1974. Από το 1976 είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και απο το 1984 είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο.

Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση του Προέδρου του ΣτΕ, Παναγιώτη Ο. Πικραμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Έχει διατελέσει Νομικός Σύμβουλος - Διευθυντής Νομικής Διεύθυνσης του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων.

Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιό γνωστά νομικά περιοδικά. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής - υπεύθυνος ύλης του μηνιαίου νομικού περιοδικού ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ έκδοσης του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.