Ο Άρχοντας της Μεσογείου

"Τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια, ένας γέρος χρυσοχόος, που έφτιαχνε σταυρούς, δαχτυλίδια και περιδέραια για τους άρχοντες και τις αρχόντισσες του Βυζαντίου, έφτιαξε και έναν χρυσό σταυρό και τον διακόσμησε με πολύτιμους λίθους ρουμπίνια και ζαφείρια, προσφορά στην Παναγία. Αυτός ο σταυρός ξεκινώντας από τη Βασιλεύουσσα το 654, διέτρεξε στεριές και θάλασσες και έγραψε την ιστορία της εποχής και των ηρώων της, αλλάζοντας ιδιοκτήτη ανά διακόσια χρόνια. Στόλισε αυτοκράτορες, παλάτια, βασιλείς, αλλά και απλούς ανθρώπους. Με τη δύναμή του προσέφερε σ' αυτούς που τον απόκτησαν, πολεμικές νίκες, τύχη και ευημερία. Από το Κίτιον της Κύπρου στην Κόρινθο του Λέοντα Σγουρού, στην ενετοκρατούμενη Ζάκυνθο, στα παλάτια του Λονδίνου και στον εμφύλιο σπαραγμό της Αμερικής, το ιερό κειμήλιο χάριζε την εύνοιά του στους ιδιοκτήτες του, πριν καταλήξει στον τελευταίο του σταθμό, στο Βυζαντινό Μουσείο της Θεσσαλονίκης".

Ο Έλληνας αντιβασιλέας του Σιάμ

Ιστορικό μυθιστόρημα για την περιπετειώδη ζωή του Κωνσταντίνου Γεράκη

Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί την υλοποίηση ενός παιδικού μου ονείρου. Ήμουν δέκα χρονών όταν άκουσα στην ακροθαλασσιά στο μικρό ψαροχώρι Κατελειός της Κεφαλονιάς να μιλάνε δύο ψαράδες για τον Γεράκη, τον αντιβασιλιά του Σιάμ. "Ποιος είναι αυτός με το όνομα πτηνού;" και "Πού είναι αυτή η χώρα για την οποία δεν έχω ακούσει ποτέ τίποτα;" ήταν οι πρώτες μου απορίες. Kαι πώς έγινε αντιβασιλέας σ' αυτό το Σιάμ, αφού ήταν Έλληνας; Η παιδική μου περιέργεια φούντωσε και έστησα αυτί να ακούσω περισσότερα, καθώς οι ψαράδες μιλούσαν και τον περιέγραφαν ως έναν τρομερό Κεφαλονίτη ναυτικό, που ναυάγησε κάποτε στο εξωτικό Σιάμ και το κυβέρνησε για πάρα πολλά χρόνια.

"Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Γεράκη είναι η πιο τρανή απόδειξη της ικανότητας του Ρωμιού Έλληνα να μεγαλουργεί όταν το σύστημα και οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ένα πραγματικά συναρπαστικό βιβλίο για τον ελληνισμό, ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που μας χάρισε με την πένα του ο Γιάννης Κωνσταντάτος".

Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς, π. Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαϊκών Δορυφορικών Οργανισμών

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Οι ηγέτες προπορεύονται και οδηγούν. Οι αγαθοί οδηγούν τους λαούς που τους ακολουθούν σε επιτυχίες, σε νίκες, ακόμα και σε θριάμβους. Οι κακοί, σε αποτυχίες και καταστροφές. Οι περισσότεροι ηγέτες έχουν μεικτό “μητρώο”, που περιλαμβάνει μεγάλες και μικρές στιγμές. Η αναζήτηση της σειράς αυτής των Ελλήνων ηγετών περιλαμβάνει εκπροσώπους από όλο το φάσμα της ιστορίας των Ελλήνων, από την αρχαία έως τη νεότερη εποχή. Η νέα Ελλάδα έχει ασφαλώς τη μερίδα του λέοντος, ίσως γιατί παραδόξως είναι η λιγότερο γνωστή. Το σχολείο άφησε περισσότερα κενά στη νεότερη απ’ ό,τι στην αρχαία ιστορία. Η κοινή πάντως αντίληψη, που συστηματικά διαμόρφωσε ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, είναι η ενότητα της ιστορίας μας μέσα στον χρόνο.

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΓΩΝΙΑΣ

Με λένε Αντώνιο, όλοι όμως με φωνάζουν Θαλή. Όλοι έτσι με ξέρουν. Με φωνάζουν Θαλή, γιατί έτσι με βάπτισε ο σωτήρας μου, όταν με ανάστησε από του χάρου τα δόντια. Κι αυτό το βιβλίο είναι το χρέος μου απέναντι σ' εκείνον, τον αγωνιστή, τον ήρωα, τον καλλιτέχνη, τον στοχαστή, τον πατέρα, τον σύντροφο. Λίγοι τον ξέρουν και τον θυμούνται μα, πιστέψτε με, όλοι περιδιαβαίνουμε μέσα στις πόλεις που χάραξε, χαιρόμαστε τα έργα που άφησε πίσω του, μα πάνω από όλα, γευόμαστε το νέκταρ του αγώνα του σε τούτα τα ιερά χώματα της χώρας που λένε Ελλάδα.

Ακολουθώντας τα χνάρια ενός μυστικού κανόνα που σημάδεψε ορθά την εκπληκτική ζωή του, πάνω σε ευθείες γραμμές και ορθές γωνίες, γράφω ετούτες τις λέξεις ως παρακαταθήκη ενός κόσμου που κάποτε ο χρόνος θα καταστήσει μακρινό. Ενός κόσμου μέσα στον οποίο μεγαλούργησαν ονειροπόλοι επαναστάτες, ήρωες και αγωνιστές, καταξιωμένοι καλλιτέχνες και φωτισμένοι λόγιοι, αυτοκράτορες, βασιλείς και στρατηγοί, ελεύθεροι και υπόδουλοι, μα κι ένας αδερφικός φίλος και κυβερνήτης· ο πρώτος κυβερνήτης ετούτης της ευλογημένης χώρας, της χώρας του σωτήρα μου, Σταμάτη Βούλγαρη.

Όχι, δεν είμαι ιστορικός, ούτε φιλοδοξώ να ξαναγράψω την ιστορία ετούτου του τόπου που βάφτηκε με αίμα. Χρέος μου είναι η αποκάλυψη της αλήθειας του κανόνα που σημάδεψε όλη μας τη ζωή και των μεγάλων μυστικών του που κρατούν καλά για 200 και πλέον χρόνια, του ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΓΩΝΙΑΣ. Δεν αναζητώ συνενόχους, αλλά πιστούς.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Μάρτυρας της Νύχτας

Ο Νίκος Απέργης το φτωχόπαιδο που πέτυχε στη ζωή του, ο καταξιωμένος φωτογράφος διεθνούς φήμης, χορτασμένος από τη δόξα και κορεσμένος από τον πολυτελή τρόπο ζωής, επιστρέφει στις Σπέτσες, στο σπίτι της γιαγιάς του. Στο νησί θα γνωρίσει μια πανέμορφη κοπέλα, την Έρικα, κι έναν ιδιόρρυθμο και μοναχικό άνθρωπο, τον Θαλασσομάτη, που η τοπική κοινωνία τον έχει στο περιθώριο καθώς στο παρελθόν κατηγορήθηκε για τον φόνο μιας γυναίκας. Η γνωριμία της Έρικας με τον Νίκο θα πανικοβάλει τον Αριστείδη Βενέτη, που θέλει να παντρευτεί την κοπέλα, ελπίζοντας ότι μέσα από τον γάμο αυτόν να θάψει για πάντα μυστικά που ανατρέπουν τις ζωές όλων. Ο Νίκος νιώθοντας ερωτευμένος με την Έρικα, θα προσπαθήσει να τη διεκδικήσει και να της δείξει πως η χαρά της ζωής είναι ο έρωτας. Όμως, το σεντούκι με τα μυστικά έχει ήδη ανοίξει και οι ζωές όλων αλλάζουν πορεία...

ο συγκροτημένος άνθρωπος

Η ανάπτυξη και η συγκρότηση του ανθρώπου αποτελεί κεντρικό θέμα της Ψυχολογίας της Προσωπικότητας και βασική επιδίωξη της Αγωγής. Στη μικρή αυτή μελέτη, με σύντομο και απλό επιστημονικό λόγο, τίθενται τα βασικά ερωτήματα και προσεγγίζεται το θέμα στις κυριότερες πτυχές του.

Περιγράφεται η πορεία της ανάπτυξης και τα χαρακτηριστικά του συγκροτημένου ανθρώπου. Αναλύονται οι συνέπειες του να έχει ένα πρόσωπο συγκρότηση στην ψυχική ζωή και συμπεριφορά του, καθώς και ο ρόλος της αγωγής και της αυτοαγωγής.

Το βιβλίο εντάσσεται στη νέα σειρά μικρών εργασιών για καίρια σύγχρονα θέματα "Ψυχολογίας και Αγωγής".

-Συζυγία - Θεμέλιο ζωής

-Η αυθεντικότητα και η απειλή του προσώπου

-Ερωτική Αγωγή - Πορεία προς την ωριμότητα

-Παιδαγωγία της Εκκλησίας

-Πρόληψη εξαρτήσεων

-Ανθρώπινες σχέσεις στην οικογένεια και το σχολείο

-Συμβουλευτική Ψυχολογία για δύσκολα προβλήματα αγωγής

-Ψυχολογία και Αγωγή της Αγάπης κ.α.

Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΤΩΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΝ

Η Δάφνη, κόρη Ελλήνων μεταναστών, κυνηγά το αμερικανικό όνειρο, ωστόσο αισθάνεται σαν να λείπει κάτι από τη ζωή της. Παγιδευμένη ανάμεσα στις οικογενειακές παραδόσεις και τις απαιτήσεις της καριέρας της, δεν μπορεί να αποφασίσει πού ανήκει. 

Μόνο η αγαπημένη της γιαγιά, που μένει στην Ερεικούσσα, ένα μαγευτικό νησάκι βόρεια της Κέρκυρας, τη νιώθει και της συμπαραστέκεται. Οι πιο πολύτιμες αναμνήσεις της Δάφνης είναι οι στιγμές που περνούσε στην κουζίνα με τη γιαγιά της, μαγειρεύοντας και μαθαίνοντας τους αρχαίους μύθους. Και οι κουβέντες της ηλικιωμένης γυναίκας ήταν αυτές που την παρηγόρησαν μετά τον αναπάντεχο θάνατο του άντρα της. 

Ύστερα από χρόνια και αγώνες προκειμένου να μεγαλώσει το παιδί της και να επιβιώσει, η Δάφνη, ιδιοκτήτρια εστιατορίου πια και φημισμένη σεφ, είναι αρραβωνιασμένη με έναν πλούσιο και γοητευτικό άντρα – έχει όλα όσα επιθυμούσε. Ωστόσο, από την άλλη άκρη του ωκεανού, η γιαγιά φαίνεται να ξέρει ότι η τέλεια ζωή της εγγονής της δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Και όταν η Δάφνη επιστρέφει επιτέλους στην Ερεικούσσα, η γιαγιά αποφασίζει να μοιραστεί μαζί της μυστικά από το παρελθόν, ιστορίες πολέμου και τόλμης απέναντι στον θάνατο, καθώς και ένα τελευταίο μάθημα: η ασφάλεια δεν είναι συνώνυμο της αγάπης και η ζωή μπορεί και πάλι να αποκτήσει νόημα. 

Μύθοι, μαγεία, χρώματα και αρώματα συνδυάζονται σε μια ατμοσφαιρική ιστορία για το παρελθόν και το παρόν, την οικογένεια και τη μοίρα, τον έρωτα και τα όνειρα.

…και δυο λόγια από τη συγγραφέα:

Το σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου

Στέκομαι στην αυλή του σπιτιού του παππού και της γιαγιάς μου με τον σύζυγο και τα παιδιά μου. Ο ουρανός από πάνω μας έχει το βαθύ γαλάζιο χρώμα του Ιονίου Πελάγους, ενώ ο αέρας είναι ξηρός και ζεστός, ευωδιάζοντας γιασεμί, δεντρολίβανο και τριαντάφυλλα. Μια χορωδία από μέλισσες και το περιστασιακό γκάρισμα του γαϊδάρου μάς κάνουν καντάδα, σε συνδυασμό με τον ρυθμικό παφλασμό των κυμάτων στο βάθος.

Κάτω από τα πόδια μας, όμως, το κάποτε ολόλευκο πεζοδρόμιο είναι ραγισμένο και γέρνει επικίνδυνα. Η κάποτε φωτεινή ροδακινή μπογιά του σπιτιού του παππού μου τώρα φουσκώνει και ξεφλουδίζει. Και οι κλειδαριές σε όλες τις πόρτες έχουν σφαλίσει ερμητικά από τη σκουριά.

Στέκομαι με τον σύζυγο και τα παιδιά μου στην αυλή του σπιτιού όπου γεννήθηκε ο παππούς μου. Αυτό είναι το σπίτι που αποχωρίστηκε το 1940, όταν άφησε το ρημαγμένο από τον πόλεμο νησί μας και πήγε στην Αμερική για να μαζέψει χρήματα και να φέρει εκεί την οικογένειά του. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, όμως, ο παππούς δεν μπορούσε να επιστρέψει, και η γιαγιά μου έμεινε να μεγαλώνει μόνη σε αυτό το σπίτι δύο μικρά παιδιά, πρώτα υπό ιταλική κι έπειτα υπό γερμανική Κατοχή.

Σε αυτό το σπίτι, μου είπε πει η γιαγιά μου, ήταν που έγινε φίλη με μια νεαρή Εβραιοπούλα, με το όνομα Ρόζα, που κρυβόταν από τους Ναζί. Η Ρόζα κι η οικογένειά της είχαν δραπετεύσει στο μικρό νησάκι μας, την Ερεικούσα, όταν οι Ναζί συγκέντρωσαν όλη την εβραϊκή κοινότητα της Κέρκυρας και έστειλαν σχεδόν 2.000 Έλληνες Εβραίους στο Άουσβιτς, σφραγίζοντας με μοιραίο τρόπο μοίρα τους.

Ο πατέρας μου θυμάται τη γιαγιά να λάμπει από χαρά κάθε φορά που την επισκεπτόταν η Ρόζα, πάντα υπό την προστασία του σκοταδιού βέβαια, οπότε κι ήταν ασφαλές να βγει από την κρυψώνα της. Παρά τις προειδοποιήσεις των Γερμανών ότι όποιος συλλαμβανόταν να κρύβει ή να βοηθάει Εβραίους θα θανατωνόταν μαζί με όλη του την οικογένεια, κάθε βράδυ η γιαγιά άνοιγε τις πόρτες και υποδεχόταν τη Ρόζα. Τις ίδιες αυτές πόρτες που είναι τώρα σκουριασμένες και σφαλισμένες.

Ύστερα από πολλές προσπάθειες, ο σύζυγός μου, ο Ντέιβ, καταφέρνει να ανοίξει μια πόρτα. Οδηγώ τα παιδιά μου στο αραχνιασμένο σπίτι μας, που έχει μείνει άδειο κι κλειστό από τότε που πέθανε η γιαγιά μου, είκοσι χρόνια πριν. Τους δείχνω τη συλλογή των φωτογραφιών, άλλες σε τόνους σέπια άλλες έγχρωμες, που διηγούνται την ιστορία της μετανάστευσης της οικογένειάς μας.

Γνέφω στα παιδιά μου να με ακολουθήσουν στην κρεβατοκάμαρα της γιαγιάς και τους δείχνω τα αγαπημένα της εικονίσματα, που κρέμονται ακόμα στους τοίχους. Τους λέω πώς προσευχόταν κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, κάνοντας τον σταυρό της και πάντα ευχαριστώντας τον Θεό, ακόμα κι όταν δυσκολευόταν να βρει κάτι για το οποίο τον ευχαριστούσε.

Η γιαγιά κι ο παππούς πάλεψαν και μόχθησαν για να έχω εγώ μια καλύτερη ζωή. Χάρη στις δικές τους θυσίες, κάθε όνειρο που έκαναν για μένα, κάθε προσευχή που έκαναν για μένα, έγινε πραγματικότητα.

Δούλεψαν αγόγγυστα για να μορφωθώ – και μορφώθηκα. Κι όμως, ύστερα από τόσο πτυχία και πανεπιστήμια, ξέρω ότι τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα μαθήματα δεν τα πήρα σε υποφωτισμένες αίθουσες διαλέξεων αλλά εδώ ακριβώς, σε αυτό το ταπεινό σπίτι, ανάμεσα σε αυτούς τους ραγισμένους και ξεφλουδισμένους τοίχους.

Η γιαγιά κι ο παππούς μου άφησαν τους φίλους τους, την οικογένειά τους και το αγαπημένο τους νησί ώστε να μπορέσω εγώ να γεννηθώ στη γη της επαγγελίας. Παρ’ όλα αυτά, ό,τι κι αν γράφει το διαβατήριό μου, το μικρό και μαγικό αυτό νησάκι θα είναι πάντα για μένα η πραγματική μου πατρίδα.

Κλείνοντας τη σκουριασμένη πόρτα πίσω μου και βγαίνοντας ξανά στον ζεστό απογευματινό ήλιο του νησιού, κοιτάω ψηλά τα επιβλητικά κυπαρίσσια που «σκίζουν» τον λαμπερό γαλανό ουρανό και στέκουν περήφανα εδώ κι εκατό χρόνια στην αυλή του σπιτιού της οικογένειάς μας.

Στο μυθιστόρημά μου Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΤΩΝ ΚΥΠΑΡΙΣΙΩΝ, η γιαγιά λέει στη Δάφνη: «Όταν θα νιώθεις χαμένη και θα χρειάζεσαι καθοδήγηση, απλώς άκου τις φωνές των προγόνων σου ανάμεσα στο θρόισμα των κυπαρισσιών, να σου τραγουδούν και να σε καθοδηγούν». Παρακολουθώ τα πράσινα φύλλα να στροβιλίζονται στο απογευματινό αεράκι, χαμογελώ και ψιθυρίζω Ευχαριστώ. Ξέρω ότι η γιαγιά κι ο παππούς με ακούν, όπως και εγώ ακούω το σιγανό τους τραγούδι στο ζεστό, απογευματινό αυτό αεράκι.

Ιβέτ Μάνεση

Ογκρέσα

Ο Γιάννης, ένας άντρας πεινασμένος για τη ζωή, θα γνωρίσει την Κατερίνα, μια γυναίκα που μέσα της τα ένστικτα μάχονται με τη λογική. Ένα τυχαίο τηλεφώνημα θα θέσει τον τροχό της τύχης σε κίνηση και θα τους παρασύρει σε μια πρωτόγονη και άγρια ένωση. Την ίδια ώρα, ο Μάνος, κατατρεγμένος από εφιαλτικές αναμνήσεις, σκορπά το θάνατο παλεύοντας να σκοτώσει τον εφιάλτη του διαταραγμένου του μυαλού. Τρεις ήρωες, που μέσα από πολλά παιχνίδια της μοίρας θα καταλάβουν ότι είναι δεσμώτες της ίδιας τους της ζωής, θα αναζητήσουν τη λύτρωση χαράσσοντας ο καθένας το δικό του μονοπάτι μέχρι που οι δρόμοι τους θα διασταυρωθούν, και τότε η αλήθεια θα έρθει στο φως. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Στη μέση η Κατερίνα, η ογκρέσα*, αποφασισμένη να απελευθερώσει το δράκο από μέσα της και να αψηφήσει τα πάντα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να γεμίσει τα κενά στην ψυχή και στο κορμί της. Αγάπη και μίσος. Ζωή και θάνατος. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που στριφογυρίζει απειλητικά στον αέρα. Ποια θα επικρατήσει;

*Μυθική μορφή. Μυστηριακή γυναίκα με ακαταμάχητο έως επικίνδυνο ερωτισμό. Υποδηλώνει τη μοιραία, τη γυναίκα πλανεύτρα. Αναφέρεται και ως γυναίκα δράκαινα.