ΙΟΝΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η έκδοση αναφέρεται στην Ιστορική και νομική αλήθεια για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Mon Repos, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 130 χρόνων από την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα

Ιόνιοι Ζέφυροι

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

«Η λευκή γυναίκα έγειρε προς το μέρος του, όλο και χαμηλότερα, μέχρι που το πρόσωπό της σχεδόν τον άγγιξε και τότε ανακάλυψε πως ήταν πολύ όμορφη - παρ 'όλο που τα μάτια της τον τρόμαζαν. Για λίγο συνέχισε να τον κοιτάζει - τότε χαμογέλασε και ψιθύρισε: "Σκόπευα να σου κάνω ό,τι και στον άλλο άντρα. Αλλά δεν μπορώ να μη νιώσω οίκτο για σένα - είσαι τόσο νέος... Είσαι όμορφο παλικάρι, Μινόκιτσι, και τώρα δε θα σε βλάψω. Αλλά αν ποτέ πεις -ακόμα και στην ίδια σου τη μάνα- τι είδες απόψε, θα το μάθω· και τότε θα σε σκοτώσω...»

Οι ιστορίες φαντασμάτων του Λευκάδιου Χερν βασίζονται σε παμπάλαιους μύθους και θρύλους της Άπω Ανατολής, όπου πρωταγωνιστούν κάθε είδους αλλόκοτες υπερφυσικές παρουσίες, όπως οπτασίες, στοιχειά, δαίμονες, θεότητες, παράξενα ζώα και πνεύματα της φύσης. Άλλοτε τρομαχτικές, άλλοτε μελαγχολικές και άλλοτε κωμικές, όμως πάντοτε παράδοξες και συναρπαστικές, οι παρουσίες αυτές εισάγουν τον αναγνώστη σε έναν κόσμο όπου το υπερφυσικό στοιχείο είναι συνυφασμένο με το φυσικό τοπίο, αποτελώντας συνάμα κομμάτι της ανθρώπινης καθημερινότητας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Ιχνηλάτες στα μονοπάτια μιας αυγής

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

H Ελένη Θ. Π. Λουκά γεννήθηκε στη Στρογγυλή Κερκύρας, όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και στην πόλη το Λύκειο Θηλέων το έτος 1978. Στο Γυμνάσιο και Λύκειο είχε διακριθεί με τον Κερκυραϊκό Γυμναστικό Σύλλογο σε πολλούς αγώνες στίβου πανελληνίως, στη σφαίρα και στο πένταθλο, καταλαμβάνοντας πολλές φορές τις πρώτες θέσεις.

Εν συνεχεία μετέβη στη Γερμανία όπου σπούδασε Βιολογία και εργάστηκε συγχρόνως επί τρία χρόνια στο πανεπιστήμιο του Saarland ως βοηθός καθηγητή στο τμήμα της Μυκητολογίας και Μικροβιολογίας δίπλα στον καθηγητή Wartenberg όπου επιμελήθηκε τους τομείς έρευνας και διδασκαλίας του κλάδου. Μετά το τέλος των σπουδών εργάστηκε στον Δήμο Saarbrücken στο τμήμα Βοτανολογίας, όπου ασχολήθηκε με τη στατιστική καταγραφή όλων των ειδών φυτών άγριας βλάστησης της πόλης και επιπλέον με τη συγγραφή βιβλίου Kompendium διαφόρων ειδών θάμνων και δένδρων για τη μετεκπαίδευση κηπουρών.

Το 1990 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου έκανε πρακτική επί έναν χρόνο στο βιοχημικό εργαστήριο του Aγίου Σάββα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα από το 1991 σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών διδάσκοντας Γερμανικά με μεγάλη επιτυχία μέχρι σήμερα.

Από το 2012 μέχρι σήμερα, ως μέλος της ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, εργάστηκε και είχε την πρωτοβουλία της υλοποίησης μιας έρευνας για την ανάδειξη τριών υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων στη Στρογγυλή Κερκύρας. Αυτή η πρωτοποριακή και μοναδική στον κόσμο σε έκταση επιστημoνική μελέτη, πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Βοτανολογίας και Ζωολογίας του δάσους της Δρέσδης Γερμανίας, με επικεφαλής τον καθηγητή Andreas Roloff και με την επιτυχημένη συνεργασία με την ΕΝΩΣΗ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ και στήριξη της προέδρου κ. Ελένης Κονοφάου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας κατατάσσουν αυτά στα δέκα αρχαιότερα δέντρα του κόσμου. Ο μύθος που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο αφορά στα τρία αυτά ελαιόδεντρα.

Η πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Η μικρή ζωή μας είναι μία στου απείρου την ευθεία η τελεία» εκδόθηκε το 2015 από τις Εκδόσεις Οσελότος.

Ιωάννης Μεταξάς το προσωπικό του ημερολόγιο

Συνήθως η μαρτυρία των πολιτικών ανδρών για τα γεγονότα της εποχής τους παίρνει τη μορφή απομνημονευμάτων, που γράφονται εκ των υστέρων. Έτσι, έχοντας υπόψη τους όλο το υλικό, δηλαδή όλες τους τις πράξεις, εκείνοι που γράφουν μπορούν εύκολα να τις παρουσιάσουν με τον τρόπο που τους φαίνεται τελικά ο συμφερότερος. Κι είναι φυσικό πως η τέτοια μαρτυρία τους κρίνεται ανάλογα με τις συνθήκες υπό τις οποίες δίνεται.

Στην περίπτωση του Μεταξά δεν πρόκειται για τέτοιου είδους αναδρομικό συγύρισμα. Τίποτα σχεδόν απ' όσα δημοσιεύουμε δεν είναι αναθεωρημένο ή τροποποιημένο εκ των υστέρων από τον Μεταξά. Τα περισσότερα είναι μαρτυρίες της εποχής στην οποία αναφέρονται τα γεγονότα. Κι αν κάποτε μεσολάβησε καιρός ανάμεσα στα γεγονότα και την καταχώρισή τους, ο καιρός αυτός είταν συνήθως σύντομος.

Προ πάντων όμως οι καταχωρίσεις δεν έγιναν με σκοπό να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν ψεύτικες εντυπώσεις ή "άλλοθι" -κι αυτό κυρίως είναι που δίνει στη μαρτυρία του Ιωάννη Μεταξά εξαιρετικό ενδιαφέρον και σημασία. Φυσικά, ο Μεταξάς, γράφοντας, δεν έκανε έργο αντικειμενικού αμερόληπτου ιστορικού ή χρονογράφου. Έγραφε για τον εαυτό του τις άμεσες εντυπώσεις ή τα συναισθήματά του· κι είταν, σίγουρα, επηρεασμένος απ' αυτά. Αλλά είναι πρόδηλη η τεράστια διαφορά που απομένει ανάμεσα στη μαρτυρία του Μεταξά και τις περισσότερες μαρτυρίες προσώπων, πολύ αξιοσέβαστων ίσως, αλλά που επιχείρησαν να δώσουν τη συνολική εξιστόρηση της δράσης τους εκ των υστέρων, με όλη την ευχέρεια να παρασιωπήσουν ή να εξωραΐσουν τα γεγονότα.