ΜΑΛΜΑ ΚΑΙ IGNIS FATUUS

ΜΗΝΥΜΑ

Πέρασε πάλι
από κει
που του ΄χες γράψει:
"vincit qui se vincit".

Στάθηκε ώρα και κοιτούσε μ΄απορία
το μικρό σου εκείνο μήνυμα
μα τελικά
να καταλάβει δεν κατόρθωσε
αν να διαβάζει τέτοια λόγια
δεν του άξιζε,
ή αν δεν άξιζες εσύ
να τα ΄χεις γράψει.

ΑΚΑΠΝΙΣΤΟΣ

Είναι,
φαίνεται,
η μοίρα του καλού πολεμιστή
να μοιάζει πάντοτε
ακάπνιστος·
λες και διψάν οι άλλοι για πληγές,
για να του πουν
πως
ήταν άξιος στη μάχη.

Μάριος Χάκκας - Από την ποίηση στη λύτρωση

Ο ρόλος της τέχνης για τον Μάριο Χάκκα είναι ο αγώνας και ο μόχθος για το σκάλισμα τηςεικόνας του ανθρώπινου προσώπου, υπόθεση ζωής και όχι μόνο της προσωπικής.

Στην ποιητική του κατάθεση και στα πεζά του κείμενα ο Μάριος Χάκκας αφήνει έντονα τα σημάδια όχι της φωτογραφίας του αλλά της ίδιας της ζωής του, παίρνοντας και αυτός μέρος κατά τις δυνάμεις του στον αγώνα για να μην υποστεί «ολοκληρωτική έκπτωση ο λόγος στη συνείδηση του ανθρώπου, σαν αξία επικοινωνίας, σαν ερέθισμα πνευματικής λειτουργίας, σαν ήχος και φωνή ψυχής». Αρνείται να σιωπήσει και να υιοθετήσει το μοντέλο του «βωμού» ή «εικονογραφημένου» ανθρώπου και παραμένει με σάρκα και οστά στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Συγχρόνως δίνει και ένα ουσιαστικό νόημα στο δικό του σύντομο πέρασμα από τη ζωή, δουλεύοντας μέχρι την τελευταία πνοή του το πορτρέτο του και αναζητώντας λυτρωτικά το πρόσωπό του. 

Μάριος Χάκκας -Προσεγγίσεις στο πεζογραφικό του έργο

Στην εργασία αυτή γίνεται μια προσπάθεια να παρακολουθήσουμε τα χνάρια μιας υποκειμενικής διαδρομής σε συνάρτηση με όσα συνυπάρχουν στο χώρο και στο χρόνο.
Ο Μάριος Χάκκας στο πεζογραφικό του έργο προσπαθεί να μεταδώσει ένα μήνυμα, ένα όραμα από τον εσωτερικό του κόσμο. Δεν περιμένει ούτε την κατάφαση ούτε την άρνηση του αποδέκτη. Θέλει η πεζογραφία του να υπηρετήσει την ανάγκη της διατήρησης όλων των μικρών, ιδιότυπων, μοναδικών και πολύτιμων χαρακτηριστικών, ποτέ όμοιων, που αποτελούν το πρόσωπο του ανθρώπου και δίχως αυτά δεν αναγνωρίζεις τον άνθρωπο. Διασώζοντας και ολοκληρώνοντας την προσωπικότητά του στο έργο του, διασώζει ταυτόχρονα και τη δική μας. 

ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΑΪΔΑ

"Μια σκοτεινή Ελλάδα γεμάτη μυστήριο, με οπτασίες να περνάνε μέσα από τις σελίδες σαν φαντάσματα. Οι Σουλιώτισσες χορεύουν ανέκφραστες, οι γυναίκες ζούνε έρωτες και χαμούς καθώς περνάνε έναν αιώνα στις άκρες της χώρας με βλέμματα χαμηλωμένα...

Μυθοπλασίες, ιστορίες λίγο spooky και βαθιά μεταφυσικές, σε μια ροή που δεν σε αφήνει να σηκώσεις κεφάλι, ίσως ούτε καν να κοιμηθείς τη νύχτα. Το βιβλίο του Χρήστου δεν είναι ανάλαφρο αλλά ούτε η Ελλάδα είναι, δεν ήταν ποτέ: την ανατέμνει σαν να προσπαθεί να την αναστήσει, μια και δεν γίνεται να την εξηγήσει..." (Μανίνα Ζουμπουλάκη)

"Διαβάζοντας το βιβλίο του Χρήστου Δούλη είδα τις θειάδες μου να κάθονται στο τραπέζι της κουζίνας και να ψιθυρίζουν μέσα στα ταψιά και τα ανοιγμένα φύλλα πίτας τα μυστικά τους για τη ζωή... για την αγάπη... για τον έρωτα... για τα όνειρά τους... για τα μικρά και τα μεγάλα... Ο λόγος του σχεδόν προφορικός αλλά με την τεχνική ενός εμπνευσμένου γραφιά... με παύσεις, με σιωπές, με αόρατα σουφρώματα και πεταρίσματα βλεφάρων... Οι σελίδες κυλάνε αβίαστα και οι εικόνες του γίνονται σαν κάτι από κομμένα καρέ ενός φιλμ που δεν έχει γίνει ακόμα και περιμένει να πάρει χρώμα και κίνηση μέσα από το σινεμά.

Στο βιβλίο του Χρήστου Δούλη δεν υπάρχει καλό, δεν υπάρχει κακό. Στο τραπέζωμα που μας προσκαλεί το τραπεζομάντηλο μπορεί να είναι λίγο φθαρμένο... μπορεί να έχει τσαλακώματα... αλλά είναι ζωντανό... κουβαλά μνήμη... Κουβαλά συγκίνηση." (Χρήστος Δήμας)

Μεγανήσι - Ένα ταξίδι στο χρόνο

Πρόκειται για την έντυπη έκδοση μιας σειράς άρθρων του συγγραφέα, που προσπαθεί να φωτίσει εκ νέου μυθολογικές, ιστορικές και λαογραφικές πτυχές του νησιωτικού διαμαντιού του Ιονίου. Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: «Πότε κατοικήθηκε για πρώτη φορά το Μεγανήσι, η αρχαία νήσος Τάφος; Ποιοι ήταν οι μυθολογικοί πρόγονοι των σημερινών κατοίκων του και τι γράφει ο Όμηρος γι’ αυτούς; Πώς έμοιαζε το Μεσαιωνικό Μεγανήσι; Από ποια ιστορικά κύματα πέρασε το μικρό νησί του Ιονίου για να σμιλέψει την τωρινή του υπόσταση; Ποια κληρονομιά κουβαλάνε οι παραδόσεις και τα έθιμα ενός νησιωτικού τόπου;»

Μεταφράσεις

Στον τόμο αυτό συγκεντρώνεται το δημοσιευμένο μεταφραστικό ποιητικό έργο του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Πρόκειται για μεταφράσεις των: Ezra Pound, W.Blake, Friedrich Ho"lderlin, W.B. Yeats Eugenio Montale, Wislawa Szymborska, W.H. Auden.

Το βιβλίο περιλαμβάνει, πέρα από τα ποιήματα, εισαγωγικά σημειώματα του Ζήσιμου Λορεντζάτου, και παράρτημα στο οποίο παρουσιάζονται τα δοκίμια του Edgar Allan Poe "Η Φιλοσοφία της συνθέσεως", "Η ποιητική αρχή" και "Εύρηκα" καθώς και η πεζή μετάφραση του ποιήματος του Gerard Manley Hopkins, "Felix Randal", η οποία αποτελεί απόσπασμα από τη μελέτη του Ζ. Λορεντζάτου "Φόρος τιμή στον E.A.Blair" (George Orwell).

Μικροί Εσπερινοί

ΜΙΚΡΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΙ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΝΝΕΤΑΤΟΣ

Μνήμη

Απόψε θυμήθηκα δυό μάτια,
δυο ουράνια παράξενα σώματα
που γέμιζαν τη νυχτα φώς,
όταν με έρωτα κοιτούσαν
βαθιά μέσα στην ψυχή•
όλα έμοιαζαν τότε
ανώφελα μικρά
και αναρωτιέμαι
ακόμα και τώρα
πώς ολόκληρος κόσμος χώρεσε
μέσα σε εκείνα τα δυό μάτια.

Τιμής ένεκεν

Όλα εκείνα
τα χρόνια που πέρασαν
άφησαν πίσω τους
τιμής ένεκεν
τη μνήμη
άφησαν πίσω τους
όλες εκείνες τις στιγμές
που θύμιζαν κάτι απο ζωή.

Τώρα μεγάλωσα πολύ
για να πω πως ξέχασα.

Τώρα μεγάλωσα πολύ
για να μετρήσω πόσα
ευάλωτα θέλω μου
εκτελέστηκαν ηρωικά
στα σκοπευτήρια του πρέπει.

Τώρα μεγάλωσα πολύ για να ζω
με τη μνήμη στο ίδιο σπίτι.

Χαρταετός

Ένα όνειρο είχα στη ζωή μου
να πετάξω ψηλά•
τόσο ψηλά
που να μη με φτάνει
της πραγματικότητας ο ορίζοντας.

Καλοκαιρινός περίπατος

Όπου υπάρχεις εσύ
εκεί αρχίζει η θάλασσα,
όπου πατάς
ανοίγει ένας δρόμος
πλατύς να βαδίσω
στα χνάρια σου
με όλο το φως του καλοκαιριού στα μάτια
και τη δροσιά του πρωινού στην όψη.

Μιλάς με το φύσημα του αέρα.
Ο ήχος μπερδεύεται
στις φιλοσοφίες των δέντρων,
ακούγεται κάτι σαν προσευχή
ανάμεσα στα κύματα,
είναι τα λόγια που έρχονται
το ένα μετά από το άλλο
σιγανά και ταπεινά
στην καυτή άμμο
να βρουν παρηγοριά.

Όπου υπάρχεις εσύ
εκεί αρχίζει η θάλασσα,
όπου υπάρχεις εσύ
γεννιέται ο κόσμος
όπου αγγίξει το βλέμμα σου
γεννιέται ο έρωτας.

Λίγη ζωή ακόμη

Σάββατο των Ψυχών
Παράκληση προς το άγνωστο
Μνημόνευση ονομάτων
ημέρα αφιερωμένη
σε ψυχές που κάποτε
δέχτηκαν σώμα
Βαφτίστηκαν σ’ όνομα
σμίλεψαν μορφή
αρχή και τέλος
στον κόσμο τούτο.

Τώρα
κεράκια αναμμένα.
Προσευχές αναμνήσεις σκόρπιες
υπέρ αναπαύσεως
των ψυχών και των σωμάτων
υπέρ αναπαύσεως
των κεκοιμημένων δούλων
Δούλοι θαρρώ και εμείς
ευλαβικά ζητάμε
να μεταλάβουμε
ελάχιστη ελπίδα
για έναν κόσμο
πέρα απο μας.

Χιόνι

Τρέμει η κρύα γη.
Νεκρά στους κλώνους τα πουλιά.
Κάτω απο το χιόνι ανθίζει
ο λυγμός των λουλουδιών.
Kάτω απο τον ουρανό ακούγεται
ο ήχος μιας κρυστάλλινης ζωής που ραγίζει.
Έξω πέφτει παγωνιά
φιλντισένιο το χιόνι στέκεται
στην άκρη της στέγης μας
στον φοβισμένο κήπο μας
στης αυλής μας τις κρυφές γωνιές.
Έξω πέφτουν όνειρα.
Έλα είναι ζεστά εδώ.

Μικρές Αγγελίες

Πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας
πλήρως εξοπλισμένες
με το εφήμερο
και ανακαινισμένες
με εικόνες,λόγια και στιγμές,
οι Ευτυχισμένες Μέρες.

Τι να τις κάνει η πραγματικότητα
πληγώνεται κάθε φορά
που βάζει το κλειδί
στην πόρτα της μνήμης.
Πονά,κάθε φορά που αντικρίζει
ερημωμένα τα δωμάτια
που κάποτε έσφυζαν ζωή.

Πληροφορίες Εντός.
Τιμή συζητήσιμη.
Αν και παρατηρείται ιδιαίτερα
μεγάλο ενδιαφέρον
απο το γειτονικό διαμέρισμα της μνήμης.

Η Λήθη προσφέρει τα διπλά,
για την απόκτηση τέτοιων ημερών.

Κυριακάτικα φύλλα

Κυριακή σήμερα.
Ξύπνησα νωρίς το πρωί,
άρχισα να διαβάζω
τα Κυριακάτικα φύλλα.
Πρωτοσέλιδα,
τις εσωτερικές ειδήσεις,
τα ένθετα.

Με κεφαλαία σκούρα γράμματα
διαβάζω πως
''βάσει του τελευταίου νομοσχεδίου
διπλασιάστηκε η τιμή των κινητήριων καυσίμων.''

Θεέ μου, ήταν που ήταν ακριβή η αγάπη,
άραγε, τώρα πως θα κινούνται οι άνθρωποι;

Το παραμύθι της νεφέλης

Μια φορά και έναν καιρό
είδα πολλά παράξενα σύννεφα
να περνούν έξω από το παράθυρό μου
φέρνοντας μαζί τους
πότε βροχή και πότε καταιγίδα.
Κάποτε είδα
ένα μικρό συννεφάκι
μια τρομαγμένη νεφέλη,
που ταξίδευε
από τη μια ζωή στην άλλη
δίχως προορισμό.
Στάθηκε λίγο στο τζάμι
κοιτάζοντάς με αμήχανα,
τη στιγμή που ο ωραίος κοιμώμενος κόσμος μας
βυθιζόταν σ’ έναν αιώνιο ύπνο μοναξιάς,
μέσα σε αυτή την κρυστάλλινη ζωή
που ολοένα στενεύει.

Έφτασαν μεσάνυχτα και η νεφέλη
πέταξε ψηλά και σκόρπισε στον άνεμο.
Έφτασαν μεσάνυχτα και εγώ
δεν έμαθα το όνομά της.
Έφτασαν μεσάνυχτα και εγώ
δεν έχω τίποτα δικό της,
πέρα από τη μνήμη αυτή.
Όχι, δεν είναι παραμύθι,
μήτε φαντασίες του νου
είναι η πραγματικότητα
που τρομάζει,
σαν εκείνο το μικρό συννεφάκι,
την τρομαγμένη νεφέλη.
Μα ήρθε πια ο καιρός όπως λεν’ τα παραμύθια
και θα ζήσουν τα όνειρα καλά κι εμείς ποιος ξέρει...

H δύναμη του τέλους

Ο Ήλιος χαμήλωσε το φως
δηλώνοντας την ελάχιστη του υποταγή
στο θέλημα της νύχτας.
Σκοτεινά και αφέγγαρα
βαδίζουμε αργά από την άκρη της γης
στο μονοπάτι που μας οδηγεί
στη ουσία των πραγμάτων.
Εκεί που κάτι τελειώνει,
εκεί κάτι ξεκινά.
Όλα είναι ζωή
και το άχραντό σου φως
και το βαθύ σκοτάδι
και ο θάνατος o αργός
ζωή είναι θαρρώ και αυτός.

Ο Παναγιώτης Τζαννετάτος γεννήθηκε το 1989 στην Κεφαλονιά.
Έχει σπουδάσει Τουριστικές Επιχειρήσεις και Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.Το Δεκέμβριο του 2011 παρουσίασε σε ιδιωτική έκδοση τα πρώτα του ποιήματα με τίτλο "ΠΟΙΗΜΑΤΑ". Άρθρα του καθώς και ποιήματά του φιλοξενούνται σε έντυπες και ηλεκτρονικές εφημερίδες.

Η ποίηση είναι μια δυναμική ζύμωση αισθήσεων και συναισθημάτων που φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τις πραγματικές διαστάσεις της ύπαρξής του, είναι το κλειδί που ανοίγει μια εσωτερική πόρτα, ίσα να χωρέσει το χέρι ώστε να ψηλαφίσουμε με μια πιο γεμάτη αφή τα πράγματα. Κι αν δεν είναι κλειδί, είναι ίσως η κλειδαρότρυπα που κρυφοκοιτάμε τον κόσμο απαλλαγμένο απο τα περιττά. Η ποίηση δεν χαρίζεται, ο αναγνώστης πρέπει να ιχνηλατήσει την ουσία του λόγου μέσα απο τις λέξεις που τον καταδιώκουν. Μέσα σε αυτές τις λέξεις βρίσκεται ένας κόσμος που απέχει από τον ρεαλισμό και την καθημερινότητα ωστόσο είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ζωή. Η ποίηση στην πραγματικότητα είναι βαθιά λογική, γιατί ζητάει λίγες στιγμές αθανασία. Γι’ αυτό πολλές φορές ίσως μοιάζει παράλογη. Η ποίηση δεν δίνει απαντήσεις, δημιουργεί ερωτηματικά και προβληματισμούς για μια εσωτερική διεργασία οδηγώντας τον αναγνώστη σε μια πνευματική αναζήτηση.

Μουσικές Καταγραφές

Με την παρούσα έκδοση, αποτυπώνεται σε μουσική σημειογραφία ένα μέρος των οργανικών σκοπών των νησιών του Αιγαίου, του Ιονίου, της Κρήτης και της Κύπρου. Στη γενικότερη δημιουργική διάθεση να μελετηθεί ο λαϊκός πολιτισμός, η δική μας συμβολή εντοπίζεται στη μελέτη και ανάδειξη του μουσικού ύφους των παλιότερων γενεών. Σε αυτό το ύφος αντανακλάται το συλλογικό αισθητικό κριτήριο των τοπικών κοινωνιών σε συγκεκριμένη φάση της ιστορικής εξέλιξης (οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής). Το υλικό μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ανάλυσης διάφορων παραμέτρων (μουσικοί τρόποι, μορφή, μελωδική κίνηση, διάνθιση, κλπ.), και ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει ύλη στη διδασκαλία των μουσικών οργάνων, συγκερασμένων και μη.
από το οπισθόφυλλο

[…] Το ανά χείρας ανθολόγιο προέρχεται από δύο νέους αυτής της κατηγορίας. Άκουσαν και κατέγραψαν σε νότες του πενταγράμμου, με απίστευτη ακρίβεια και υπομονή, 184 σκοπούς για σόλο όργανα απ’ τα νησιά μας και προχώρησαν στην έκδοσή τους, σ’ έναν τόμο που θα αποτελέσει σπουδαίο βοήθημα για τους τωρινούς και μελλοντικούς οργανοπαίχτες μας - κι όχι μόνο.

από τον πρόλογο του Μάρκου Δραγούμη

Η σημειογραφία που χρησιμοποιείται έχει στόχο να διευκολύνει τον αναγνώστη ή εκτελεστή ο οποίος δεν είναι γνώστης του μουσικού συστήματος της ανατολικής Μεσογείου. Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιείται η σημειογραφία της ευρωπαϊκής μουσικής με ορισμένες προσαρμογές που διευκολύνουν την καταγραφή της τροπικής μουσικής της ανατολής. […]

από το επεξηγηματικό σημείωμα